Mijn 20e marathon van Rotterdam voor het goede doel: Stichting Pallieter

Nadat ik in april 2011 mijn 25e marathon ‘overall’ had gelopen, werd mijn volgende doel: mijn 20e marathon van Rotterdam te lopen. Dit mede ingegeven doordat de organisatie van Rotterdam vanaf 2012 het begrip “Super Marathon Master” in het leven heeft geroepen. Een erkenning voor iedereen die de marathon van Rotterdam 10 keer of meer gelopen heeft. Iedereen, die zijn 10e, 15e,20e, 25e, enz. marathon van Rotterdam uitloopt wordt ‘gehuldigd ‘ en krijgt een aandenken. Na je 20e marathon krijg je een gratis startbewijs voor alle volgende edities (strikt persoonlijk) en na je 25e krijg je 2 vrijkaartjes voor je supporters voor de eretribune.

In 2012 liep ik mijn 19e marathon van Rotterdam, dus in 2013 moest het gaan gebeuren. Ik liep al langer met de gedachte dat ik deze, voor mij, jubileumloop voor het goede doel zou gaan lopen. Welk goed doel dat moest gaan worden, had ik nog niet bepaald, totdat Rein Lander mij begin januari 2013 belde.
Rein ken ik van de Roparun ( een estafetteloop van Rotterdam naar Parijs, met als doel geld in te zamelen voor mensen met kanker). In de periode 1998-2000 heb ik met Rein drie keer de Roparun gelopen. Eén keer stonden wij met ons team op het podium, als team dat het meeste geld had opgehaald, bijna 300.000 gulden! En ik durf met zekerheid te zeggen, dat 75% van dat bedrag is binnengekomen door Rein´s bemoeienis. Fondsenwerving voor goede doelen zit in Rein’s DNA. Uitgangspunt van Rein is altijd al geweest dat elke gesponsorde €uro besteed wordt aan het goede doel en niet, of bij uitzondering zo minimaal mogelijk, ter dekking van kosten e.d.

Na de Roparun heeft Rein zich, met zijn vrouw Phyllis, volledig ingezet om een kinderhospice van de grond te krijgen. Natuurlijk heeft hij hiervoor de steun en medewerking van heel veel mensen gekregen, maar door Rein is de Stichting Pallieter ontstaan. Stichting Pallieter een kleinschalige organisatie, waarbij elke €uro die wordt opgehaald ook aan het goede doel besteed wordt.
Deze Stichting Pallieter heeft zich gedurende vele jaren ingespannen fondsen te werven voor de bouw van een huis voor ernstig zieke kinderen. Kinderhospice ‘Pallieterburght’ in Capelle aan de IJssel is het resultaat van het fantastische werk dat is verricht.

Pallieterburght is een kinderzorgvoorziening voor kinderen van 0 tot 16 jaar. Pallieterburght biedt opvang voor chronisch zieke en ernstig zieke kinderen ongeacht geloof of achtergrond. Pallieterburght heeft een High Care-afdeling voor 7x24 uurszorg voor kinderen onder de directe medische en verpleegkundige verantwoordelijkheid van het Sophia Kinderziekenhuis. In totaal zijn hiervoor zes bedden/kamers beschikbaar voor kinderen van 0 tot 16 jaar.

Na Rein´s telefoontje wist ik het goede doel waar ik voor zou gaan lopen: Stichting Pallieter. Deze stichting heeft als doelstelling zich sterk te maken voor de zorg van zieke kinderen. Helaas kunnen niet alle kinderen genezen worden. Verzorging en verzachting is dan het enige wat mogelijk is. Stichting Pallieter zet zich vooral in om stille, maar vaak ook noodzakelijke wensen in het traject van palliatieve zorg voor kinderen te kunnen (laten) realiseren.

Zo heb ik eind maart alle email-adressen in mijn bestand en al mijn collega’s gemaild met het onderwerp “sponsor Roel voor het goede doel voor zijn 20e marathon van Rotterdam”. Hierop heb ik leuke en stimulerende reacties gekregen.

Wat ik verwachtte van deze sponsoractie? Tja, eigenlijk heb ik niets te verwachten. Ik ‘breek  in’, zo voelt dat wel, bij mensen en vraag ze iets voor het goede doel te geven, omdat ik de marathon ga lopen. Ik heb ze verder niets te bieden en hoop en verwacht dan ook dat mensen beseffen dat het geheel vrijblijvend is. Het gaat niet om mij, het gaat alleen om het goede doel, dat geld nodig heeft om belangrijke dingen te doen. Dat is ook, dat ik hoop dat mensen beseffen: als ik hier geld aan geef, dan worden mensen echt geholpen (hoe klein die druppel ook is op een gloeiende plaat). En ja, er zijn heel veel goede doelen. Mijn motto is dan ook: elk mens is een goed doel op zich.

Maar om mijn verwachtingen toch wat concreter te maken. Ik heb Rein aangegeven, dat ik een bedrag van € 500,- zeker achtte (ik kan mijn eigen bijdrage altijd verhogen) en dat dit mogelijk tot € 1.000,- zou kunnen oplopen.

De maandag voor de marathon kregen Rini en ik een rondleiding van Rein en Phyllis bij hospice Pallieterburght.  De doelstelling van Pallieterburght:
(Pallieterburght wil in een huiselijke sfeer professionele zorg bieden aan chronisch zieke, ernstig zieke en terminaal zieke kinderen. Waar mogelijk worden de gezonde kanten van het kind belicht.  Pallieterburght is gericht op kwaliteit van leven, ontwikkeling, sfeer en huiselijkheid. Voor een groot deel van de kinderen zal  Pallieterburght een tussenstation zijn tussen de intensive care en thuis. Ouders kunnen in deze omgeving bijvoorbeeld een leertraject  ‘omgaan met medische hulpmiddelen’ afronden voor definitief ontslag naar huis)
Met eigen ogen aanschouwen, dat maakt indruk. Het besef dat chronisch, maar ook terminale kinderen èn hun ouders, hier kunnen verblijven. Dat de hulp van de professionals, maar zeker ook de vrijwilligers en alle hulpmiddelen, van snoezelbad tot speelgoedtrein, iets kunnen toevoegen aan de kwaliteit van leven. Dat is mooi en triest tegelijk.
 Als vader van drie gezonde, inmiddels volwassen dochters, ben ik dankbaar en blij nooit in dergelijke omstandigheden verkeerd te hebben. Het belang van het bestaan van dergelijke instelling(en) is me na die middag weer extra duidelijk geworden. Mooi dat wij daar met elkaar ook een kleine bijdrage aan kunnen leveren door deze sponsoractie. Mooi om daar mijn 20e marathon van Rotterdam voor te kunnen lopen! We kregen ook de laatste sponsortussenstand te horen, ruim € 1.100,- Daar was ik al erg blij mee. Ik heb iedereen nog een herinnering gestuurd met bovenstaande informatie, in de hoop dat het bedrag nog wat hoger zou worden.

Door van de marathon een ‘sponsorloop’ te maken, verhoog ik voor mezelf wel de gezonde spanning, die elke marathon toch weer met zich meebrengt. Mensen om mij heen weten niet beter en denken ‘hij heeft er al ruim 25 gelopen, dus deze loopt hij ook wel uit’. Maar zo simpel is het niet en dat is juist ook het mooie van een marathon, je weet het nooit zeker ! En in dit geval wil ik niet dat ik iedereen die een sponsorbijdrage heeft overgemaakt moet zeggen: ‘ik heb hem niet uitgelopen, maar bedankt voor de bijdrage’. Terwijl ik ook weet, dat er geen één sponsor is, die me dat kwalijk zou nemen en zou zeggen: ‘dan wil ik mijn geld terug’. Maar niets menselijks is mij vreemd !
Groot was dan ook de schrik toen ik in de week voor de marathon een verkoudheid voelde opkomen (met dank aan Rein (?), die verkouden was bij de rondleiding). Vrijdag zette deze verkoudheid definitief door, maar geen koorts en ook niet in die mate dat de marathon in gevaar kwam. Wel zette ik op dat moment de tijd die ik wilde lopen (4:15 uur) uit mijn hoofd en had nog maar één doel: uitlopen. Daar mag je 5:30 uur over doen, dat is zeker haalbaar.

Door deze lichamelijke waarschuwing en de opgegeven warmte (na alle kou waarin we getraind hebben) ging ik op 14 april om 10.30 uur dan ook zeer voorzichtig van start voor mijn 20e marathon van Rotterdam. Rustig aan, niet forceren. Voor het eerst liep ik volledig op mijn hartslag, die ik omstreeks de 130 wilde houden en zeker niet boven de 135 wilde laten uitkomen. Ik liep fantastisch, mogelijk ook dankzij een aantal paracetamolletjes (ik hoefde toch niet naar de dopingcontrole). Mijn lichaam schreeuwde dat ik harder kon en harder moest, maar mijn geest had het volledig onder controle: “als jij zo nodig harder wil mag dat, maar dan ergens tussen de 30 en de 35 km”. Ook toen ging het nog lekker en kon ik inderdaad nog wat versnellen. Zo kon ik in een strak vlakke race (zie hieronder) deze 20e marathon van Rotterdam uitlopen in een mooie tijd van 4:21:16 ; een nieuw 50+ PR.

De uiteindelijke sponsorstand is op € 1.760,88 uitgekomen. En prachtig bedrag, waar ik jullie allemaal hartelijk voor wil bedanken. Dit bedrag wordt besteed aan praktische bedden, zodat de ouder(s) bij hun kind op de kamer kunnen slapen. Ook weer iets dat als relatief simpel gezien kan worden. Maar stel je eens voor dat jij de ouder bent, wiens kind het betreft, dan is dat op dat moment het meest belangrijke dat er is.
Allemaal nogmaals hartelijk dank dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt.
Roel Leeuwis